tag:blogger.com,1999:blog-51859525873667116292023-11-15T18:00:26.970+01:00blog blogger blogtRoppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-43534200204492478532017-06-20T08:26:00.001+02:002017-06-20T08:28:25.372+02:00De mythische billen van Doutzen<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Nu ik wat lessen Griekse mythologie heb gevolgd weet ik dat mijn terugreis naar huis zomaar eens tien jaar zou kunnen duren. Ik ben dus op mijn hoede al is de kans klein dat ik op de A58 door een cycloop, Kerberos of ander eng mythisch monster word uitgedaagd. Kennis van de antieke godenleer laat je anders naar de wereld kijken. Niet alleen in musea en literatuur, maar ook op de snelweg.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Terwijl Persephone bloemen plukt op Sicilië gooi ik mijn zijraampje verder omlaag op deze zonovergoten dag. De zomer begint vroeg in mei. Levensgevaarlijk groot kijkt Doutzen Kroes me zwoel aan vanaf een rijdende Hunkemöllerreclame. Zij is voor mij de vrouw die een tweede Troje verdient. Sterker nog, ik zou beide achillespezen laten doorklieven in ruil voor een kop koffie met deze Friese Helena.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Die billen! Ze pronken als een ware tantaluskwelling terwijl ik ademloos met starende blik enkele seconden de verkeersveiligheid tart. Om niet koste wat kost als een geile Zeus enige ijdele hoop te koesteren, houd ik me voor dat Doutzen waarschijnlijk als straf gestuurd is om de doos van Pandora te gaan openen – met alle ellende van dien.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Haar weinig verhullende lingerie laat vrijwel niets te raden over van haar goddelijke lichaam, maar hoe kroesepoes eruitziet wordt overgelaten aan de fantasie van haar betoverde voorbijganger. Inmiddels rijdt ze schuin achter me zodat ik net als Orpheus niet meer achterom zal kijken. Daarom dwing ik mezelf ook de autospiegels te vermijden.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Met de Victoria’s Secret kerstspecial nog scherp op mijn netvlies zie ik Doutzen met engelenvleugels getooid. Een oogverblindend mooie hoogvliegende Icarus. Mijn armen zullen haar zo nodig opvangen; géén drenkeling, géén laatste rustplaats op een van de Waddeneilanden, géén Doutzische zee. Dát zou ik wensen.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Een domme wens? Ik behoed me ervoor om niet de ezelsoren van koning Midas te krijgen en grinnikend check ik de binnenspiegel. Oeps… Donderslag bij heldere hemel. De lucht wordt gitzwart, een dichte nevelmist belemmert het uitzicht – vaarwel Kroessie.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Later hoor ik op de radio dat er een vrachtwagen geschaard staat. Doutzens billen staan tegen een vangrail geparkeerd. Een drietal voertuigen en een geschrokken automobilist die ‘even afgeleid’ bleek. Hades hoeft verder niemand te komen halen, oppergod Zeus is barmhartig.</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De radio zet ik zachter, mijn blik veilig op de weg. Ik verlang naar huis want als het goed is heeft Hermes vandaag mijn vliegticket voor het Griekse eiland Ithaka bezorgd.</span></div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-19760028694082310112017-01-09T23:39:00.001+01:002017-01-10T09:40:33.116+01:00De blues van Panta Rhei<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Wanneer we voor de tweede keer daten valt het zonlicht in juli prachtig over haar blond krullend engelenhaar en muizengrijze zomerjurkje. Ze heeft zelf niet in de gaten hoe mooi ze is. Daarom nog mooier. Mijn aangeleerde lichaamstaal probeert wat kleine onzekerheden te verbergen en als ik iets te lang in haar blauwe ogen kijk, slaat ze haar blik verlegen neer. Lief.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">“Een wandeling?” Ze reageert verrast, bijna opgelucht. Wandelen door de duinen van Vlissingen voelt prettiger dan een onwennig gesprek aan een terrastafeltje. Zachtjes knijp ik in haar bovenarm als we lachen om een slechte grap over omsingelde zandkorrels. Ik praat te veel, zij zwijgt vooral. Stille wateren – dat belooft wat.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De livemuziek bij strandpaviljoen Panta Rhei lokt ons. We slenteren door het mulle zand naast de ritmisch deinende golven van de zee. Een prachtig decor. Haar lichtblauwe bh-bandje hangt nonchalant scheef over haar blote schouder. Onweerstaanbaar. Mijn oerinstinct smeekt of ik haar huid mag proeven. Maar nee, niet nu al.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Warme oranje kleuren aan de horizon beloven een mooie zonsondergang. We ploffen neer in het zand en genieten van bluesklanken die ons omringen. Lage basriffs laten de vlinders in mijn buik nog harder kriebelen. “Corona?” Ze knikt. Ook zij wil niet naar huis, dus haal ik twee flessen. Ze perst het citroenschijfje door de flesopening en neemt een flinke teug, alsof ze het kalmerende effect van alcohol hard nodig heeft. Ik wil haar zoenen en dat voelt ze natuurlijk feilloos aan. Vastbesloten wrijf ik mijn hand over haar rug, ze houdt haar hoofd een beetje schuin; ik weet dat het mag.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">We eten op de boulevard waar de menukaart is aangepast aan lustige vakantietaferelen: voorspel, vleselijk of visschrikkelijk lekker, naspel. “Kijk, mijn horoscoop”, grap ik. Ze blaast haar wangen precies bol genoeg om de slok rode wijn binnen te kunnen houden.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">“Meneer? Hallo? Uw Leffe blond.” Bruut verstoord schenk ik het bier in. Mijn reflectie in de bierfles is ietwat vervormd, zoals een kerstbal dat veel leuker kan. Dichtbij het raam voel ik de decemberkou en trek mijn wollen kraag wat hoger. De laatste blauwe plekken in de lucht verdwijnen door samenpakkende grijze wolken, de eerste miezerregen valt. Gary Moore zingt over Parijs, de Champs-Elysées en Beaujolais wijn. “And I recall that you were mine.” Zijn gitaar jankt flink.</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Wandelend laat ik Panta Rhei en de herinnering aan een zomerromance achter me op het stille strand. De gure wind laat mijn ogen tranen. Kutblues.</span></div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-2000373288942145552016-03-20T22:27:00.001+01:002018-01-12T13:26:55.998+01:00Die vraagt erom<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Met haar lange, blote benen zoekt ze in rap tempo de kortste weg naar een warm café. Ze valt meteen op tussen de uitgedoste toeschouwers die wél iets warms aanhebben op deze koude dag in februari. Verleidelijk wapperende blonde haren - wat mogelijk verklaart dat ze haar kleren domweg vergeten is - dwingen me te blijven kijken en ik ben vast niet de enige die haar aangaapt. Het verdomd weinige textiel om haar goddelijke ‘joepie’ lichaam laat weinig te raden over.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Geheel incognito sta ik in een feestelijk kostuum met rode bassiepruik en geruite muts naar de carnavalsoptocht te kijken. Toch komt het geen moment in me op om me te laten verleiden tot Keulse taferelen. Ik schaar mezelf niet onder de categorie testosteronbom en bovendien functioneert mijn prefrontale cortex prima. Van mij zal die schaars geklede chick dus geen fysieke last hebben.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">'Zo laat je je dochter de deur toch niet uitgaan?', klinkt het verontwaardigd. Hoewel ik het me niet voor kan stellen, vindt mama het wellicht een prima carnavalsoutfitje en is pa apetrots op zijn mooie dochter als ze zich in Evakostuum het feestgedruis instort. Ik ken en bepaal de normen van anderen niet.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Misschien is bloot niet meer zo bloot als voorheen? We worden dagelijks geconfronteerd met halfnaakt: etalages van lingeriezaken tonen levensgrote posters van prachtige vrouwen in lingerie en ik moet me inhouden om geen dna achter te laten. Dat ik geen verkeersongeval veroorzaak bij het zien van lekkere sloggikontjes op immense billboards mag een wonder heten. En iedereen die vooraan heeft gestaan bij een optreden van K3 weet dat die naam eigenlijk staat voor Kamelenteen Trio.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De optocht is voorbij. Gekleurde serpentine en confetti versieren de markt en de fanfaremuziek klinkt steeds verder weg. Hoogste tijd om te ontdooien in een gezellige kroeg.</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Langzaam schuif ik in de menigte - als haringen in een ton - richting een overheersende bierlucht. De hoempapamuziek staat goed hard dus slechts een enkeling hoort mijn noodkreet wanneer ik totaal overrompeld ben door een koude, grijpende hand onder mijn Schotse kilt. 'Hé! Die griet heeft mijn feestneus vast!' Haar lodderige ogen verraden een hoog alcoholpromillage. Hitsig van de wijn kan ze de verleiding niet weerstaan. Mijn charmante kniekousen en geruite rok blijken té uitnodigend. 'Dit is geen Lingo!', grap ik. Haar vriendin vindt het reuze vermakelijk en lalt iets van 'Joh, die vraagt erom.' Volgend jaar trek ik iets warmers aan.</span></div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-80402187962410728622016-02-17T18:07:00.002+01:002017-01-17T21:46:07.874+01:00Op een roze fiets...<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Alles om haar heen is roze. Soms kleine details, zoals een enkele gelakte nagel, knoopjes van haar blouse en de halsband van haar jackrussellterriër. De lievelingskleur die ze sinds lang vervlogen jeugdige “prinsessenjaren” al koestert, bepaalt ook nu nog de zoete sfeer in haar slaapkamer. Van roze wordt ze een stuk vrolijker, want haar leven was jarenlang doffe ellende, vertelt ze eerlijk.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Na eerder, vluchtig mailcontact heb ik zojuist ruim vijfentwintig kilometer weggetrapt om ‘pink lady’ te ontmoeten. Fietsen bleek een gedeelde sportieve hobby. De gps-coördinaten die ze me toestuurde, leidden naar de opstapplaats van het pontje naar Tiengemeten; een prachtig natuurgebied op een eiland in het zuidwesten. Spannend, zo’n originele, verrassende start voor een mooie fietsroute met een onbekende ‘match’. Prima plan, maar vandaag staat er wind. Véél wind. De heenweg ging verdomd snel, dus ik weet wat dat betekent om weer thuis te komen.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Als een open boek praat ze over haar aspergersyndroom, het faillissement van haar onderneming, de dramatische financiële gevolgen, hoe haar relatie daardoor op de klippen liep, dat ze aan de Ritalin ging, eraan verslaafd is geweest en het contact met haar ouders verloor. Haar leven moet weer op de rails.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">We besluiten te pauzeren achter een dijk, uit de wind onder een warm voorjaarszonnetje. Nadat ik mijn fiets in het gras heb gelegd, kijkt ze me ondeugend aan en ik voel dat er iets onverwachts gaat gebeuren. Ze opent haar fietstassen en pakt een picknickkleed. De liefde van de man gaat door de maag en dat weet ze heel goed: stokbrood, komkommer, kerstomaatjes, tapenade. Aan alles heeft ze gedacht. Wat een schat! De verrassing is compleet als ze mijn favoriete bier tevoorschijn haalt; twee flessen Leffe blond. Ik voel kriebels.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Als twee pubers zitten we nog wat ongemakkelijk naast elkaar, maar we beseffen dat dit een onvergetelijke dag wordt. Proost! Op haar tablet - met vaal roze beschermhoes - laat ze tekeningen zien van haar nieuwe kinderproject. Ambitieus vertelt ze over twee zelf ontworpen karakters; haar eigen Woezel en Pip, waarmee ze goud in handen zegt te hebben. En ze heeft er álles voor over om die droom waar te maken.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Al snel wordt me duidelijk dat ze een vechter is, iemand die niet loslaat en krijgt wat ze hebben wil. Vandaag heeft ze haar zinnen op mij gezet. In haar felroze shirt fietst ze naast mijn appeltjesgroene. Allebei wind mee, want ze wil hoe dan ook nog een kusje bij haar voordeur.</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-57018810177396831732016-02-10T00:08:00.000+01:002016-02-10T00:08:02.230+01:00Geen poessie<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Met een knoop in mijn maag slenter ik zenuwachtig door de Trendhopper en hou de kassabalie nauwlettend in de gaten. Daar staat ze; de spannende verkoopster, die mijn valentijnskaart gisteren op de deurmat heeft gevonden. En ik, charmeur in de dop, wil niet veel langer meneer A. Noniem blijven voor haar. Maar het juiste moment om dapper toe te slaan laat op zich wachten en akelige symptomen van nervositeit bevestigen dat ik de comfortzone mijlenver heb verlaten. Hoewel mijn verstand blijft herhalen dat een winkel ook een uitgang heeft, laat ik het vandaag niet gebeuren om als ‘lame ass pussy’ af te druipen.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Een week geleden hielp ze me in de winkel. Ik viel als een blok voor haar. Als betoverd bleef ik nog dagenlang aan haar denken en vanuit een diepgeworteld oergevoel fantaseerde ik hoe ik deze stoot kon veroveren. Haar naam op de kassabon hielp een handje. Kaartje sturen? Deal.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Dus vandaag ga ik ervoor met een toepasselijk liedje in mijn hoofd: “Want je hebt niet in de gaten wat je allemaal met me doet”. Hero? Ikke wel. Maar dan zo een op sokken, die nog maar eens een uitstelrondje door de winkel loopt. Dit is geen romantische film met gegarandeerd ‘happy end’ – dit is keiharde realiteit. Doodeng.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">“Nú!” besluit ik en gris naar een ijsboltang om niet met lege handen bij de kassa te verschijnen. Mijn hartslag schiet letterlijk omhoog en zit bovenin mijn keel als ik er een benauwd “Hoi” uitpers. Terwijl mijn nek steeds harder tegen mijn coltrui bonkt en ik langzaam mijn pincode intoets, geef ik mezelf de laatste trap onder mijn reet; het is nu of nooit. Zo kalm mogelijk vraag ik of ze enig idee heeft van wie de valentijnskaart is. Zei ik het echt? Aan de vragende blik in haar ogen te zien wel.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Voorzichtig maak ik een mentaal vreugdedansje. Prachtige vioolmuziek kan ieder moment losbarsten. Ze kijkt me glimlachend aan en met blozende wangetjes wijst ze naar een oudere dame, gekleed in Trendhopper kleuren. “Ik heb geen kaart gehad, maar die collega wel.” O, shit! Nee! Het strijkorkest kan weer inpakken.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Één kassa, meerdere verkoopsters, maar alsmaar in- en uitloggen doen ze niet. De hilariteit is compleet. Wat heb ik te verliezen? Als een brutale Don Juan vraag ik haar mee voor een drankje. Helaas, ze heeft een vriend. En hoewel ik waarschijnlijk veel leuker ben dan hij, moet ze mijn aanbod afslaan. Mijn gedurfde actie waardeert ze, maar of ze het echt meent, zal ik nooit weten. Wat maakt het uit? Geen poessie, maar vandaag ben ik een winnaar!</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-8756455947301454852015-12-13T00:36:00.000+01:002015-12-14T17:14:32.943+01:00Kanker de wereld uittrappen<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Zomaar een dag in augustus, amper vijftien graden, weinig blauwe lucht en er staat een krachtige wind. Boven mijn hoofd hangt een dreigende, donkere wolk. Je weet wel, zo’n meedrijvende ‘Pink Panther regenwolk’, die uitgerekend mij moet hebben. Zodra die losbarst, is dat vandaag de letterlijke druppel.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">“Jij wilde fietsen, dus nu niet zeiken, dúwen met die benen!”, klinkt mijn bitse oppepper. Op de racefiets trap ik me het apezuur. Bladeren dwarrelen rond, ik ontwijk wat afgebroken boomtakken; de chaos van een zomerstorm. Opwarming van de aarde? <i>My ass</i>, dit lijkt eerder een herfstdag in oktober. Eigenlijk is er nu geen lol aan, maar ik móét kilometers maken. Dwangneurose? Nee, ik heb een prima reden: trainen om de Mont Ventoux te kunnen gaan bedwingen. Naar de top met een fraaie gelddonatie voor kankerbestrijding.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De lat leg ik wel vaker hoog en met dit doel voor ogen ligt die op 1909 meter. Ik ben niet het type ‘ja zeggen, nee doen’, dus de gedachte om minimaal een keer over tweeëntwintig kilometer steil asfalt te fietsen, maakt me best nerveus. Toch neem ik me voor om in het zuidoosten van La France alles te gaan geven. Eén dag afzien, één dag ploeteren, één dag pijn lijden. Voor diegenen die iedere dag opnieuw een oneerlijk gevecht aangaan om die klere ziekte te overleven. Voor hen die graag iets actiefs willen doen, maar dat waarschijnlijk niet kunnen.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">En ik kan dat wel, gezond en fit - maar ook vreselijk verwend. Een mooi-weer-fietser. Dus klaag ik wat over een mindere zomerdag. Over een fietstocht met, naar mijn smaak, iets te weinig zon en te veel tegenwind.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Sport als symbool voor leven: uitdaging, grenzen verleggen, werken, met altijd momenten van trots, voldoening en genieten. Ik probeer daarom dingen die misschien niet lukken, maar omdat ik nieuwsgierig ben. De poging om iets te ondernemen maakt me gelukkig, ongeacht het resultaat. Zodoende vertrek ik op een vroege ochtend in september naar het dak van de gevreesde berg, vergezeld van een lange renners-polonaise met oranje Colsensation shirts. Vanaf grote hoogte is de zonsopkomst een kleurrijk schouwspel. Ik krijg kippenvel wanneer de top opdoemt, mooi verlicht door de eerste zonnestralen.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Na elf uur bikkelen heb ik de top drie keer bereikt. Gesloopt, maar mijn lichaam herstelt wel weer. In tegenstelling tot velen, voor wie herstel niet vanzelfsprekend is. Mijn stempelkaart is vol, ik ben officieel “Malloot van de Ventoux.” Gek? Reken maar; in 2016 nogmaals. Weer of geen weer!</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-55760425400895400042015-11-22T23:22:00.001+01:002015-11-24T19:13:22.486+01:00Cold turkey<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Vroeg in de ochtend haast ik me naar spoor 3. In mijn broekzak klinkt een onheilspellend signaal. <i>Low battery.</i> Een onrustig gevoel overvalt me, want de oplader ligt thuis. Paniek! Ik herken dit uit mijn rooktijdperk; zin in een sigaret, een shot nicotine, maar... schijt, geen aansteker. Ideaal voor een sfeerverpestend vloekmoment. Heb ik de ene verslaving voor de andere ingeruild? Dag rokershoestje, hallo telefoonhoesje.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Bliep! Het rode meldingsbolletje van Facebook verschijnt. Ik glimlach, de aandacht die ik verwacht, krijg ik. Dit herinnert me aan gedragsonderzoek met apen die anticiperen op genot: knip met je vingers, leer ze op een knop te drukken en beloon ervoor. Het dopamineniveau in de hersenen stijgt. Feestje in het beloningsgebied. Daarna zal dit gebied al worden geactiveerd bij enkel het geluid van knippende vingers. Een aap? Ik? Alleen mijn weelderige borsthaar misschien.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Dagelijks vraag ik me af wat ik ga sharen. Een makkie nu mijn foto’s niet op de gevoelige plaat worden vastgelegd, maar op de ‘ugly chip’. In gedachten had ik mijn toiletbezoek al op social media gepleurd. Zo’n dampende spaghetti ‘after party’ is immers pas écht dope shit. Ik weet me te beheersen. Gelukkig maar. Een foto van mijn ontbijt is veiliger. Mijn ochtendbleke gezicht kleurt prima bij de yoghurt. Bliep! “Eet smakelijk”. Meteen like ik terug. Boks! Mijn vrienden diggen dat. Ze zijn net zo simpel als ik.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De trein arriveert. “Hoiii, net op tijd!” Ik kijk opzij. Een oud-klasgenootje duikt hijgend de coupé in. Het gevaar om op een afschuwelijke manier ontvriend te worden ligt altijd op de loer. Daarom ga ik tegenover haar zitten. Ze is minder knap als op haar profielfoto. Manipulatief wijf. Mijn wijsvinger veegt dwangmatig over het display. Geen meldingen die me smeken om aangetikt te worden. Háár mobieltje bliept vaak. Héél vaak. Wat zal ze zich heerlijk voelen. De dopamine staat waarschijnlijk waterpas achter haar oogbollen. Zij glimlacht. Ik voel me eenzaam.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Het eindsignaal klinkt. <i>Empty battery.</i> Mijn display dooft. Cold turkey, besluit ik en probeer een week zonder. Hoe zou dat voelen? Zoals stoppen met roken? Ik stel mezelf gerust dat ik slechts een sociale gewoontegebruiker ben. Geen probleemgeval en zeker niet verslaafd. Maar wat als ik steeds blijf verlangen naar de euforische meldingsbliepjes? Ik merk dat één oor mijn telefoon in de gaten blijft houden. Zinloos. </span><span style="font-family: 'trebuchet ms', sans-serif;">Het wordt vanzelf makkelijker, herinner ik me. De eerste drie dagen zijn het zwaarst.</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-4034801098409902492015-09-25T20:53:00.002+02:002015-11-07T17:29:39.874+01:00Kali oreksi<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Trappen kreng! Trappen!”, blaf ik luid. De weg is steil, maar ik verdom het om te gaan lopen. Trots? Gezichtsverlies? Nee, ik heb niemand iets beloofd. De Griekse zonnestralen voelen als een warme fleecedeken. Een idyllisch bergdorp kruipt dichterbij en in de schaduw van een oude plataan kom ik boven. Aan de rand van het dorpsplein wacht de traktatie; een weids panorama. Het gammele houten stoeltje kraakt. Verder is het muisstil. Flink geploeterd, maar de voldoening is groot.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De klokkentoren slaat drie keer. Gelukkig de enige minimarkt in het dromerige dorp is geopend. Een koude cola. Héérlijk. Nieuwsgierige ogen van dobbelende Grieken volgen mij. “Waarom ben jij zo nat?” Ik wijs naar mijn fiets. De grootste van het viertal komt langzaam overeind en sommeert mij te gaan zitten. Als een slaaf met een palmtak wappert hij met een krant. De man maakt zich duidelijk zorgen om mijn oververhitte lijf. Een lach kan ik niet onderdrukken. “Straks fiets ik alleen nog maar omlaag!”, stel ik hem gerust.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">In de afdaling rem ik abrupt bij een taverne. Een prachtige locatie, net buiten het massatoerisme. Mijn eetlust vraagt om de duurste salade op de kaart. De ogen van de eigenaar twinkelen. Hij garandeert me dat ik de allerbeste ga proeven.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Kali oreksi”, klinkt het even later. De man gaat tegenover me zitten, slaat zijn armen over elkaar en geniet zichtbaar als ik van de zongedroogde groenten smul. Lekker! En veel. Aan doggybags doe ik niet, dus neem ik alle tijd voordat ik zeven euro afreken.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Hij kijkt naar zijn handen. Groot als kolenschoppen. Melancholisch vertelt hij over zijn levenswerk, zijn taverne. Iedere steen sjouwde en metselde hij zelf. Hard werken. Ook in de keuken. Iedere dag. Zijn blik wordt droevig. Hij vervloekt de all inclusive hotels. Die gaan hem zijn kop kosten. Gefrustreerd roept hij dat toeristen rommel krijgen voor hun geld. Aangeslagen gooi ik er flauw uit dat ik iedereen naar zijn taverne zal sturen. Hij glimlacht, schudt zijn hoofd en gooit zijn armen wanhopig in de lucht.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zijn machteloosheid is voelbaar. Als afleidingsmanoeuvre zeg ik dat ‘zijn’ Corfu zo prachtig is. Mijn favoriete fietseiland om heerlijk te verdwalen. Ik beloof terug te komen en een zomer later doe ik dat. De taverne staat in een verwilderde tuin. Enkele achtergelaten blauwe stoeltjes geven een mistroostige aanblik. Sommige ruiten zijn stuk. Het witgekalkte ‘for sale’ bevestigt alles. Mijn ogen worden vochtig. Waar ben je nu? Ik hoop dat het goed met je gaat. Yamas.</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-67020517119863685922015-06-24T00:10:00.004+02:002015-06-24T00:15:20.607+02:00Weet je nog<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Weet je nog, dat jij me zei, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en dat je mij dit beloofde <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">weet je nog<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Jij wist van niets, ik schreef je uren, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">starend naar herinneringen, in het verleden gevangen, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">ik heb ze nooit, nee nooit, durven versturen naar jouw hart, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">die stille woorden van verlangen<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Dat niemand van je zou houden, zoals ik dat kon, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en niets zou me weerhouden, want de wind verjaagt de storm, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">weet je nog<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Het was die keer dat jij me aankeek, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">de wind door je haren, maakte het herfstweer minder sober, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">je ogen traanden, lachende tranen, waardoor de wereld mooier leek, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en het werd zomer in oktober<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">weet je nog<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Maar jij moest weg, naar een ander leven, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">waar mensen schreeuwen, maar ik ze toch niet kan verstaan, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en ik blijf hier, mijn hoofd niet hier, omdat jij me had gezegd, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">dat ik niet met je mee kon gaan<o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">Maar niemand zal van je houden, zoals ik dat kan, <o:p></o:p></span></div>
<div class="Geenalineastijl" style="tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">en niets zal me weerhouden, want de wind verjaagt de storm,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: Arial;">weet je nog</span></div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-41916323433156329552015-04-19T11:57:00.000+02:002015-11-04T12:30:27.728+01:00Nikita (Column versie voor Metronieuws)<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Knappe vent die jouw hart weet te stelen...“ Zomaar een kort berichtje aan een oogverblindend mooie vrouw in een online-dating etalage. Oneliners werken vaak goed, net als geheimzinnigheid. Ik geef mezelf niet snel bloot. Ze mag mijn bladzijden pas lezen, als ze de kaft heeft geopend. Dit keer heb ik een andere reden voor deze openingszin. Want welke man zal zich niet geïmponeerd voelen? Ambitieuze doelstellingen, prachtig blond koppie en 1 meter 80 lang. Met platvoeten nota bene. In de supermarkt ontmoet ze ‘hem’ niet. Haar droomvent zit waarschijnlijk thuis achter de computer, profielen te checken.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">In geforceerde ontmoetingen geloof ik niet echt. Toch blijft de verleiding bestaan. Waarom? Omdat ik mijn levenspartner in het dagelijks leven maar niet ontmoet. <i>Work, eat, sleep, repeat</i>. En ik sport veel. Ook is de aanspreekdrempel op zo’n site laag. En niemand ziet het wanneer je op een afschuwelijke manier wordt genegeerd na een virtuele flirtpoging.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ik ben niet snel verliefd. Misschien te kieskeurig? Een gevolg van onzekerheid, schijnbaar. Maar zijn alle kieskeurige mensen dan onzeker? Voor filosoferen is nu geen tijd. Dat kan ik overigens veel beter met een slok alcohol op. Nu ben ik broodnuchter en enorm gefocust op het prachtige profiel van Nikita. Althans, zo noemt ze zichzelf. Misschien heet ze anders als ze niet op jacht is.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Vandaag voel ik me Elton John. Je herinnert je zijn videoclip van Nikita vast wel. Anders ben je waarschijnlijk na 1985 geboren. Of je hebt wat gemist in je muzikale opvoeding. Check ‘m dan alsnog. Elton kijkt in twee ijsblauwe ogen en niet alleen hij was destijds betoverd. Of hij haar veroverd heeft en of ze nog samen zijn, weet ik niet. Ik kijk geen RTL Boulevard.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nu, dertig jaar later, heb ik mijn eigen Nikita fantasie. Elton maakte foto’s van zijn droomvrouw. Ik heb een makkie, mijn hippe Nikita heeft selfies op haar prikbord gepost. En ze woont niet in het verre Rusland met een doodgeknuppeld beest op haar hoofd.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Is het zoals een vacature? Zoekt ze de meest ideale kandidaat? Degene die zich niet laat afschrikken en flink bluft, krijgt de baan. In dit geval haar eeuwige liefde. Wat heb ik te verliezen? Met haar <i>high heels</i> is ze bijna even groot als ik op platte sneakers. Dat is waarschijnlijk wat ze wil. Een lange man. En dat ben ik. Het overige positieve is mooi meegenomen.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br />
Een onwaarschijnlijke verrassing; ik krijg een leuk interesseberichtje terug! Ik vertrouw op mijn oneliners en daarom besluit ik ervoor te gaan met nog minder woorden: “Welke supermarkt? Hoe laat?”</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-88071335222132831012015-04-13T22:18:00.000+02:002017-03-14T10:30:47.956+01:00Crazy tourist<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Morgen ga jij boeken. Wij brengen je naar Schiphol.” Het is feest en de eerste glazen bier remmen mijn angst. Alleen op vakantie, proost! Dit idee had ik al langer maar de drempel naar het reisbureau was te hoog. Daar kijken ze me vast verbaasd aan. Alleen? Is dat niet heel raar? Doemscenario’s en ik gaan vaker onaangenaam hand in hand. Kon ik nu maar aangeschoten binnenlopen, in voorpretstemming.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Morgen is inmiddels vandaag geworden. Ik ben nerveus maar loyaal aan mijn eigen belofte, dus binnenkort zit ik alleen op het vliegveld, alleen in het vliegtuig, alleen op een Grieks eiland. Mijn hart bonst. Ik weet dat ik het niet kan uitstaan als ik niet durf. Daarom zet ik door. Ik herinner me een spreuk van Loesje: ‘Leven, het meervoud van lef.’ Veel origineler dan het clichématige verlaten van je comfortzone. Op reis dus. De angst druk ik ver onderin mijn koffer.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De reisagente zucht diep. “Hoezo, niet naar wens? Je vertrekt overmorgen, veel is al volgeboekt, je hebt weinig keus!” Haar lippenstift is net iets te ver voorbij haar linker mondhoek geschminkt. Het matcht goed bij de klonterige mascara en haar verwaaide kapsel. Ik kan ‘t niet laten om zenuwachtig te grinniken. Ze vindt me vast geen leuke klant. Twee dagen voor vertrek stel ik allerlei hoge eisen aan mijn verblijf onder de Griekse zon. Natuurlijk weet ik waarom: mijn angstige gedachten smeken me of ik thuis wil blijven en ik betrap mezelf erop dat ik stiekem hoop dat de vlucht al vol zit.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Touchdown! Met klamme handen klap ik mee – het zal de adrenaline zijn. Als een warme föhn waait de wind over het eiland, er hangt een heerlijk zoete geur. Bij mijn appartement is het ontvangst hartelijk, en er staat een fiets. Top, ik ben graag actief. Met een koud biertje staar ik naar het groene glooiende landschap. De heuveltoppen blijken een magneet. Als kind klom ik altijd al graag. Fiets, bergen, zon. Prima ingrediënten.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Voor het eerst klim ik de heuvels in en ervaar de beloning: prachtige panorama’s, dromerige oude dorpjes, vriendelijke locals en heerlijk omlaag zoeven na het pittige klimmen. Als een vogel zo vrij. Ik leer om met aandacht te kijken naar alles om me heen. Nu kan ik zelfs genieten van een eenzame rode klaproos, hoog op een berg. Het is waar dat alles mooier wordt als je er hard voor moet werken.</span></div>
<div style="line-height: normal; min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Een Griekse herder noemt me crazy tourist. Ik geef hem gelijk; hier vrijwillig rondfietsen is gekkenwerk. Maar nu ploeter ik graag. Ploeteren voor geluk. Lef, ik ben je dankbaar!</span>Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-80616792395226252592015-03-21T02:25:00.001+01:002015-10-24T22:15:44.807+02:00Beurtbalkje<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Herken je dit? Je staat onder de douche. Het stromende warme water maakt een kalmerend geluid. Je voelt je veilig en ontspannen. Voorlopig wil je er niet onderuit. Dat is hoe ik me nu voel. Mijn douchecabine is volledig beslagen en de buitenwereld lijkt ver weg. Als ik voor de derde keer mijn oksels inzeep, weet ik het zeker; vermijdingsgedrag. Want mijn armholtes ruiken inmiddels echt wel fris.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik moet naar de supermarkt, maar mijn lichaam protesteert. Een irrationele angst overvalt me. Met mijn lege maag zal ik vele verleidingen moeten weerstaan. Maar bij de kassa wacht de grootste uitdaging op me. Want daar liggen de beurtbalkjes. Een vreselijk woord, vind ik. Met hemelse stimulatie hebben ze niets te maken. Misschien bedacht als valkuil voor de inburgeringscursus? Een balkje zonder gebruiksaanwijzing. Maar iemand zal dat ding toch moeten neerleggen. Een sociale interactie die geen duidelijke regels kent. Geen houvast. Daar word ik nerveus van.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aan boodschappenlijstjes doe ik niet. Ik ben een man, stronteigenwijs en vertrouw op mijn visuele geheugen. Zodoende staat er scherp op mijn netvlies een kleurrijk gerecht. Kleuren bevorderen de eetlust. Van pasta tricolore eet ik daarom altijd veel. Ook als ik het niet als een waar kunstwerkje serveer. Een keukenprins ben ik niet en zelfs mijn hond haalt zijn neus soms op. Hij weet instinctief wanneer zijn brokken de betere keus zijn. Ik ga echt nog eens een kookcursus volgen, maar vooralsnog hou ik mezelf prima in leven.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een discussie over zo’n beurtbalkje. Te erg, ik weet het. Maar vandaag ga ik ervoor. Mijn boodschappen staan op de kassaband. Ik voel mijn hart bonken. De klant voor me kijkt verkrampt naar de kleine ruimte tussen haar yoghurtpak en mijn pastasaus. Zij wil die vast niet gaan afrekenen. Mijn handen worden klam. De boodschappen schuiven langzaam vooruit en ik verdom het om een balkje achter haar boodschappen te leggen. Ze mag het lekker zelf doen. Flauw h</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">è</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">?</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Te laat! Mevrouwtje klaagt dat de pastasaus niet van haar is. De ogen van de kassière zoeken een beurtbalkje. Het ligt er niet. Hardop roep ik dat sommige mensen niet begrijpen waar die balkjes voor bedoeld zijn. Brutaal predik ik mijn eigen regel; je legt zo’n ding altijd achter je eigen boodschappen. Heel eenvoudig. Met haar kin in de lucht druipt ze af. Hautaine trut. Mijn ego wordt flink gestreeld, omdat ik gelijk krijg van de dames achter mij. Zo trots als een aap met zeven lullen verlaat ik de winkel. Wat ik al zo vaak had willen roepen is er eindelijk uit! Held!</span></div>
</div>
</div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5185952587366711629.post-31185059437498292722015-02-19T20:50:00.000+01:002015-11-04T12:39:34.291+01:00Nikita<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 21.6pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 21.6pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">“Knappe vent die jouw hart weet te stelen...“ Dit is waarschijnlijk mijn kortste bericht ooit aan een oogverblindend mooie vrouw in een online-dating etalage. Mannen gebruiken maar weinig woorden en originele oneliners zijn vaak doeltreffend. Geheimzinnigheid werkt meestal goed, dus geef ik mezelf niet meteen bloot. Ze mag m’n bladzijden pas lezen als ze de kaft geopend heeft. Maar dit keer belandde mijn spontane openingszin om een heel andere reden in haar mailbox. Ik maak namelijk geen schijn van kans bij haar. En ik vraag me af welke man zich niet geïmponeerd zal voelen door haar ambitieuze doelstellingen, prachtig blonde koppie en 1 meter 80 lang. Met platvoeten nota bene. In de supermarkt komt ze ‘hem’ maar niet tegen, schrijft ze. Dus misschien zit haar droomvent gewoon thuis achter de computer, profielen te checken.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Eigenlijk geloof ik al lang niet meer in een geforceerde ontmoeting via een datingsite. Toch blijft de verleiding bestaan, om mezelf zo nu en dan weer eens te presenteren. Waarom? Omdat ik mijn grote liefde in het dagelijks leven maar niet lijk te ontmoeten. <i>Work, eat, sleep, repeat</i>. En in mijn vrije tijd sport ik veel. En die reden lees ik ook vaak op de profielen van de naar liefde hunkerende dames. Bovendien is de aanspreekdrempel op zo’n site lekker laag. Dat niemand het ziet als je op een afschuwelijke manier wordt genegeerd na een eerste virtuele flirtpoging, voelt ook een stuk veiliger. Vrouwen worden overspoeld met reacties. Ik neem het ze dan ook niet kwalijk als ze niet reageren op mijn avances. Ze hebben het al druk genoeg. Ik begrijp dat.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet snel verliefd ben. Veel mensen vinden me kieskeurig. Misschien ben ik dat ook. Kieskeurigheid schijnt overigens een gevolg van onzekerheid te zijn. Maar zijn alle kieskeurige mensen dan ook onzeker? Stof tot nadenken. Nu even niet. Filosoferen kan ik overigens veel beter met een slok alcohol op en nu ben ik broodnuchter. Nuchter, maar ook zeer gefocust op het prachtige profiel van Nikita. Althans, zo noemt ze zichzelf. Misschien heeft ze een andere naam als ze niet aan het jagen is.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Sinds drie maanden heb ik pianoles. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik me vandaag een soort van Elton John voel. Je herinnert je zijn videoclip van Nikita vast wel. Zo niet dan ben je waarschijnlijk na 1985 geboren. Anders laat je geheugen je zwaar in de steek of je hebt heel wat gemist in je muzikale opvoeding. Kijk ‘m dan alsnog. Zelden worden er videoclips gemaakt die je een leven lang niet meer vergeet. Elton kijkt in twee ijsblauwe ogen en niet alleen hij was destijds onder de indruk. Ik kan me niet herinneren of hij haar uiteindelijk veroverd heeft. In een muziekvideo van amper vier minuten moet je wel een heel snelle jongen zijn natuurlijk. Misschien zijn ze dolgelukkig samen. Geen idee, RTL Boulevard kijk ik niet.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">De bril van Ad Visser staat overigens ook nog haarscherp op m’n netvlies. En dat terwijl een rookmachine de markante oud-presentator van Toppop destijds achter een dichte mist probeerde te verstoppen. Akelig, hoe indrukken van vroeger in je geheugen gegrift kunnen worden. Maar nu is het 2015 en ik heb m’n eigen Nikita gevonden om mijn wildste fantasieën op los te laten. Geen virtuoos pianospel. Mijn vingers doen heel andere dingen. Elton maakte foto’s van zijn droomvrouw. Ik heb een makkie, mijn hippe Nikita heeft selfies op haar prikbord gezet. En laat ze nou in Rotterdam wonen en niet in het verre Rusland met een doodgeknuppeld beest op haar hoofd.</span><br />
<div style="min-height: 12px;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Het onverwachte is gebeurd; Nikita heeft een bericht terug gestuurd! Omdat ze mijn profiel interessant vindt. Compleet verrast blader ik nog eens door haar imposante leven. Heb ik iets gemist? Heeft ze een houten been? Haar werk als architect, is haar <i>way-of-life</i>, haar hobby, haar passie. Ze beschrijft hoe ze als zestienjarig meisje naar Moskou is afgereisd en binnenkort weer gaat voor een zakenreis. Een studiereis naar Japan staat ook op de planning. Door naar Milano voor een architectuur expo. Omdat Nederlands haar derde taal is, heeft ze een paar spelfouten gemaakt. Ze verontschuldigt zich ervoor. Lief. Maar die kleine schoonheidsfoutjes vallen amper op tussen het opvallend dure taalgebruik. Als ik lees dat ze Griekenland noemt als mogelijke zonvakantie verander ik in een hypere stuiterbal. Ik ben een man met een passie voor die zonnige eilanden, waarvan ze vast alles wil weten. Een man met een passie is reuze interessant. In gedachten ben ik haar gids. Laten we gaan verdwalen, ik ken de weg. Yamas!</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Nee.. ik gok erop dat deze stoot met mij haar tijd niet zal verknoeien. Bovendien heeft ze niet zoveel met sport, carnaval en overige bierfeesten. Maar misschien is het net als bij een vacature; ze zoekt de meest ideale kandidaat. Een man die dus niet bestaat. En degene die zich niet laat afschrikken, maar zichzelf erdoorheen bluft, krijgt de baan. In dit geval haar eeuwige liefde. Maar met zo’n vrouw aan m’n zijde zal ik altijd op m’n tenen moeten lopen. Ik kijk nu al tegen haar op. Toch besluit ik dat ik niets te verliezen heb. Een snelle rekensom laat zien dat ze met haar <i>high heels</i> precies even groot is als ik op platte sneakers. Dat is waarschijnlijk alles wat ze zoekt in een man. Een lange man dus. En dat ben ik. Al het overige positieve is gewoon mooi meegenomen. Ik ben inmiddels gaan vertrouwen op mijn oneliners en daarom besluit ik ervoor te gaan met nog minder woorden dan de eerste: “Welke supermarkt? Hoe laat?”</span></div>
</div>
Roppie74http://www.blogger.com/profile/01129357097594282017noreply@blogger.com0