Op een roze fiets...

Alles om haar heen is roze. Soms kleine details, zoals een enkele gelakte nagel, knoopjes van haar blouse en de halsband van haar jackrussellterriër. De lievelingskleur die ze sinds lang vervlogen jeugdige “prinsessenjaren” al koestert, bepaalt ook nu nog de zoete sfeer in haar slaapkamer. Van roze wordt ze een stuk vrolijker, want haar leven was jarenlang doffe ellende, vertelt ze eerlijk.

Na eerder, vluchtig mailcontact heb ik zojuist ruim vijfentwintig kilometer weggetrapt om ‘pink lady’ te ontmoeten. Fietsen bleek een gedeelde sportieve hobby. De gps-coördinaten die ze me toestuurde, leidden naar de opstapplaats van het pontje naar Tiengemeten; een prachtig natuurgebied op een eiland in het zuidwesten. Spannend, zo’n originele, verrassende start voor een mooie fietsroute met een onbekende ‘match’. Prima plan, maar vandaag staat er wind. Véél wind. De heenweg ging verdomd snel, dus ik weet wat dat betekent om weer thuis te komen.

Als een open boek praat ze over haar aspergersyndroom, het faillissement van haar onderneming, de dramatische financiële gevolgen, hoe haar relatie daardoor op de klippen liep, dat ze aan de Ritalin ging, eraan verslaafd is geweest en het contact met haar ouders verloor. Haar leven moet weer op de rails.

We besluiten te pauzeren achter een dijk, uit de wind onder een warm voorjaarszonnetje. Nadat ik mijn fiets in het gras heb gelegd, kijkt ze me ondeugend aan en ik voel dat er iets onverwachts gaat gebeuren. Ze opent haar fietstassen en pakt een picknickkleed. De liefde van de man gaat door de maag en dat weet ze heel goed: stokbrood, komkommer, kerstomaatjes, tapenade. Aan alles heeft ze gedacht. Wat een schat! De verrassing is compleet als ze mijn favoriete bier tevoorschijn haalt; twee flessen Leffe blond. Ik voel kriebels.

Als twee pubers zitten we nog wat ongemakkelijk naast elkaar, maar we beseffen dat dit een onvergetelijke dag wordt. Proost! Op haar tablet - met vaal roze beschermhoes - laat ze tekeningen zien van haar nieuwe kinderproject. Ambitieus vertelt ze over twee zelf ontworpen karakters; haar eigen Woezel en Pip, waarmee ze goud in handen zegt te hebben. En ze heeft er álles voor over om die droom waar te maken.

Al snel wordt me duidelijk dat ze een vechter is, iemand die niet loslaat en krijgt wat ze hebben wil. Vandaag heeft ze haar zinnen op mij gezet. In haar felroze shirt fietst ze naast mijn appeltjesgroene. Allebei wind mee, want ze wil hoe dan ook nog een kusje bij haar voordeur.