Nikita (Column versie voor Metronieuws)

“Knappe vent die jouw hart weet te stelen...“ Zomaar een kort berichtje aan een oogverblindend mooie vrouw in een online-dating etalage. Oneliners werken vaak goed, net als geheimzinnigheid. Ik geef mezelf niet snel bloot. Ze mag mijn bladzijden pas lezen, als ze de kaft heeft geopend. Dit keer heb ik een andere reden voor deze openingszin. Want welke man zal zich niet geïmponeerd voelen? Ambitieuze doelstellingen, prachtig blond koppie en 1 meter 80 lang. Met platvoeten nota bene. In de supermarkt ontmoet ze ‘hem’ niet. Haar droomvent zit waarschijnlijk thuis achter de computer, profielen te checken.

In geforceerde ontmoetingen geloof ik niet echt. Toch blijft de verleiding bestaan. Waarom? Omdat ik mijn levenspartner in het dagelijks leven maar niet ontmoet. Work, eat, sleep, repeat. En ik sport veel. Ook is de aanspreekdrempel op zo’n site laag. En niemand ziet het wanneer je op een afschuwelijke manier wordt genegeerd na een virtuele flirtpoging.

Ik ben niet snel verliefd. Misschien te kieskeurig? Een gevolg van onzekerheid, schijnbaar. Maar zijn alle kieskeurige mensen dan onzeker? Voor filosoferen is nu geen tijd. Dat kan ik overigens veel beter met een slok alcohol op. Nu ben ik broodnuchter en enorm gefocust op het prachtige profiel van Nikita. Althans, zo noemt ze zichzelf. Misschien heet ze anders als ze niet op jacht is.

Vandaag voel ik me Elton John. Je herinnert je zijn videoclip van Nikita vast wel. Anders ben je waarschijnlijk na 1985 geboren. Of je hebt wat gemist in je muzikale opvoeding. Check ‘m dan alsnog. Elton kijkt in twee ijsblauwe ogen en niet alleen hij was destijds betoverd. Of hij haar veroverd heeft en of ze nog samen zijn, weet ik niet. Ik kijk geen RTL Boulevard.

Nu, dertig jaar later, heb ik mijn eigen Nikita fantasie. Elton maakte foto’s van zijn droomvrouw. Ik heb een makkie, mijn hippe Nikita heeft selfies op haar prikbord gepost. En ze woont niet in het verre Rusland met een doodgeknuppeld beest op haar hoofd.

Is het zoals een vacature? Zoekt ze de meest ideale kandidaat? Degene die zich niet laat afschrikken en flink bluft, krijgt de baan. In dit geval haar eeuwige liefde. Wat heb ik te verliezen? Met haar high heels is ze bijna even groot als ik op platte sneakers. Dat is waarschijnlijk wat ze wil. Een lange man. En dat ben ik. Het overige positieve is mooi meegenomen.

Een onwaarschijnlijke verrassing; ik krijg een leuk interesseberichtje terug! Ik vertrouw op mijn oneliners en daarom besluit ik ervoor te gaan met nog minder woorden: “Welke supermarkt? Hoe laat?”